Vanaf een jaar of tien maakten vrienden en familie hun idee over mijn toekomst kenbaar. Juf worden, het onderwijs in, daar was ik voor in de wieg gelegd. Ik kon goed met kinderen overweg en vond het heerlijk om op mijn neefjes/nichtjes te passen. Ook las ik graag voor en was ik veel aan anderen aan het uitleggen.
Het geklets over mijn toekomst ging door en ondertussen was ik gestart met de havo. De eerste vier jaren gingen goed. Ergens ging een knopje om en ik zag de toegevoegde waarde van wat ik leerde op school niet meer en vertoonde tegendraads gedrag. Mijn motivatie daalde, daardoor rommelde ik maar wat aan en was ik vaak te laat met leren. Hierdoor vielen de resultaten tegen en ontwikkelde ik (faal)angst. Ik zat ik de vicieuze cirkel. Al met al deed ik zeven jaar over de havo.
Daarna zocht ik naar een opleiding die bij mij zou passen, afgezien van het onderwijs in uiteraard. Logistiek en economie / Personeel en Arbeid had ik beide geprobeerd, voordat ik een zelfoverwogen beslissing maakte om de PABO te gaan doen. En ik moet toegeven, dat was alsof ik als een puzzelstukje paste in het geheel. Mijn kwaliteiten: geduldig, humoristisch, inlevingsvermogen, nieuwsgierig zijn en verbinding maken, kwamen hier goed van pas en de stages gaven bevestiging dat ik de juiste keuze had gemaakt.
Op dit moment werk ik al twaalf jaar in het onderwijs. Gestart op de basisschool, vervolgens naar het Speciaal Voortgezet Onderwijs om nu werkzaam te zijn in het regulier middelbaar onderwijs. In alle organisaties heb ik met plezier gewerkt (en nu nog).
Mijn favoriete taak in het onderwijs is de taak van mentor/coach. Je hebt een eigen klas onder je hoede en ‘zorgt’ voor de leerlingen in die klas. De persoonlijke benadering is hier van groot belang en de individuele begeleiding spreekt mij erg aan.
In de afgelopen jaren is er steeds meer het verlangen ontstaan om kinderen individueel te begeleiden, buiten het systeem van het onderwijs om. Ik merk dat ik binnen het onderwijs te weinig tijd en ruimte heb om de leerlingen op een goede manier te kunnen ondersteunen in hun leerproces.
Vanuit het verlangen naar meer verdieping ben ik opleidingen gaan volgen zoals: Kinder- en opvoedcoach, Kinderen helpen bij (faal)angst, oplossingsgericht werken en de opleiding Ik leer leren.
De kennis en ervaring die ik heb opgedaan de afgelopen jaren in het werkveld en mijn eigen zoektocht als puber zorgen ervoor dat ik mij goed kan inleven in de puber, de ouder en het (leer)proces.
De energie die het geeft als een kind (en ouder) na een persoonlijk gesprek, een training of een workshop blij en met handvatten de deur uitgaat is een heerlijk gevoel en geeft mij veel voldoening.
”Ik ben erg nieuwsgierig wat er zich in het hoofd van elk kind (en volwassene) afspeelt. Door vragen te stellen kom ik erachter en ga ik jou begrijpen en jij jezelf.”
In mijn praktijk staat verbinding centraal. Zonder een vertrouwensband is er naar mijn idee geen groei mogelijk. Vanuit persoonlijke aandacht en oprechte interesse en nieuwsgierigheid wil ik kinderen laten inzien welke kwaliteiten en talenten ze hebben. Het accepteren dat sommige dingen lastiger zijn, hoort erbij. Ik vind het heerlijk om een kind te begeleiden in zijn/haar proces van leren omgaan met lastige situaties.
Ieder kind is zijn eigen expert en samen gaan we op onderzoek, om te ontdekken:
- Hoe je het leerwerk aan kunt pakken.
- Welke stijl van leren het beste bij jouw past.
- Hoe je omgaat met (faal)angst.
- Hoe je zelf problemen kunt oplossen.
- Hoe je zelf verantwoordelijkheid kunt nemen.
- Waar je zelfvertrouwen door groeit.
Kortom:
Jezelf beter leren kennen, zodat je vanuit die stevige basis verder kan groeien.
